چرا دیگر کسی وصیت‌نامه نمی‌نویسد؟
یادش بخیر…قدیم ها مادربزرگ ها یک صندوق چوبی داشتند، ته اتاق، کنار لحاف ها. توی آن صندوق همیشه چیزهایی بود که نمی شد بی تفاوت از کنارشان گذشت؛ سکه های قدیمی، نامه هایی با خط کج ومعوج، چفیه شوهر مرحوم و گاهی... یک برگه زرد و تاشده: وصیت نامه./ وصیت نامه فقط برای تقسیم خانه و زمین نبود. گاهی یک جمله ساده بود: «کتاب حافظ را بدهید به زری، دلش نازک تر از بقیه ست.» یا نوشته بودند: «اگر خواستید برایم ختم بگیرید، ساده باشد، به جایش برای علی یخچال نو بخرید.» همین ها بود که انسان را به زندگی آنها پیوند می زد، حتی بعد از نبودن شان. حالا اما، کسی وصیت ...
Click
To Read Full Article
