پونه‌زاری به نام پونک
محله ای که در آن گل پونه می روید، حتما جایی خوش آب و هواست؛ چون گل پونه، این گل معطر و صورتی و بنفش، خودروست و هر کجا دلش بخواهد، می روید؛ جایی که به او خوش بگذرد و بتواند سری در سرا داشته باشد./ : اینگونه بود که روستای پونه در نزدیکی تهران قدیم سبز شد و در آن، مردمانش به کشاورزی و دامداری مشغول بودند و نام روستایشان را هم گذاشتند روستای «پونک»! این روستای ۸۰۰ ساله، تا اواسط دوره پهلوی دوم، بافت روستایی خود را حفظ کرد. , بر اساس سرشماری سال ۱۳۳۵، ساکنان این روستا به ۱۸۱ نفر می رسید که تمام اهالی، با هم، قوم و خویش بودند. دو دوره ناصری، ...
Click
To Read Full Article
