وقتی خیابان‌ها نفس می‌کشیدند
این قاب، شبیه سکانسی از یک فیلم سینمایی کلاسیک است که با وسواس رنگ آمیزی شده اما واقعیت محض تهران در سال ۱۳۴۷ است. دوربین جهانگرد خارجی در تقاطع خیابان های «تخت جمشید» (طالقانی فعلی) و «حافظ» کاشته شده تا لحظه ای از نبض آرام پایتخت را ثبت کند؛ روزگاری که هنوز ترافیک، کلاف سردرگم اعصاب شهروندان نبود./ پیش از هر چیز، تابلوی بزرگ «داروخانه تخت جمشید» در نبش چهارراه خودنمایی می کند؛ نمادی از معماری مدرن و تابلوهای دوزبانه که چهره شهر را در آستانه تحول نشان می داد اما ستاره های اصلی این صحنه، خودروها هستند. آن اتوبوس دوطبقه قرمزرنگ لیلاند که ...
Click
To Read Full Article
