هنر راوی ماندن!
برای من و هم نسلان من که جنگ را ندیده بودیم، کتابهای خاطره و برنامه های تلویزیون آینه ای بود برای تماشای شهدا و آرمانهایشان که سخت عاشقشان شده بودیم و بی تاب رسیدن به آنها. آنها که نوجوانی در دهه هفتاد را تجربه کرده اند خوب می دانند که برخلاف این روزها، تلویزیون ساعت های طولانی از جنگ و شهدا روایت گری می کرد و چه بغض های بسیار که در سینه ها می شکست. راویان توانمند با چشمهایی خیس از سیره شهدا می گفتند و فضای آرمانی آدمهای دهه شصت را برای مخاطبان ترسیم می کردند. گویی بازار یوسف بود و هرکس به قدر همت خویش متاعی عرضه می کرد. آن روزها اگر تهرانی ...
Click
To Read Full Article