نقد فیلم پیرپسر؛ پسر، پیر و هنر، ناتوان
«پیرپسر» نه فیلم، که سخنرانی ای ست با دوربین روشن؛ از زبانِ تصویر بی بهره است و تنها بر منبرِ شعار و گفتار تکیه دارد. احمد سلامیه در این یادداشت تند و گزنده، «پیرپسر» را نافیلمی می خواند که به جای نمایش، صرفاً خطابه می خواند و تصویری زشت و بی هنر از سینما ارائه می دهد؛ تصویری که به زعم او، نه با شاهنامه سازگار است و نه با زبانِ سینما./ از سینما که درآمدم، با خودم گفتم: «مبادا خر بشوی و چیزی بنویسی!!!» تا آن که ساعتی دیگر، پسرِ نوجوانِ نیست همتایی پیامی داد و پرسید: «پیرپسر را دیده اید؟» و نگاهم را به آن جویا شد؛ آن «جسمِ ز جان مرکّب» به ...
Click
To Read Full Article
