سفر به دل کویری که روزگارانی اقیانوس بوده است
خاک پارک ملی کویر روزگاری طولانی و عجیب را گذرانده؛ خاکی که هزاران سال قبل آبزیان بستر دریای «تتیس» را میزبانی می کرده، حالا نیمی از شبانه روز را به آفتاب دل سپرده و نیم دیگر را به مهتاب./ به گزارش همشهری آنلاین، نه «سرنگتی» در آفریقا و نه «یلو استون» در آمریکا. اینجا «پارک ملی کویر» است در ایران، بدون هیچ لقبی عاریت گرفته شده از فرنگ و بدون هیچ مانندی. نامی که در ابتدا ذهن خیلی ها را به ماسه های روان و رمل طلایی می برد. زمینی را مجسم می کند بدون آب و علف که تا چشم کار می کند، خاک است و خاک است و خاک. اما اینجا چشمه حیات است؛ منطقه ای بکر و ...
Click
To Read Full Article