پلان به پلان یک روز کاری با روپوش سفیدها/امید تنها مسکن دردهای ناعلاج
ساعت به ساعت یک روز کاری را با پرستارها در بیمارستان طی می کنم، گویی پلانهای یک فیلم را ضبط می کنیم، فیلمی که در آن هم صدای گریه نوزاد ثبت می شود، هم صدای درد و هم لبخندهای پرستاری که گاه تنها مسکن دردهای بیماران می شود. صدای آژیر مدام به گوش می رسید اما صدای گریه ها و ضجه های مادری که فرزندش روی برانکارد به بخش کودکان هدایت می شد بر صدای آژیر غلبه کرده بود. اورژانس بیمارستان شلوغ تر از همه جا بود و به ثانیه نمی کشید که بیماری را آژیرکشان می آوردند و پزشک اورژانس نیر درکسری از ثانیه بالای سر بیمار حاضر می شد، (تصادفی زیاد می آورند) این حرف ...
Click
To Read Full Article