٧٣٠ روز شکنجه زیرِ زمین
٧٣٠ روز در سیاهی گذشت. در چاله ای زیر زمین. عمیق. بی هوا. بی نور، بی خوراک. باید ساعت ها و دقیقه ها و ثانیه هایی که «رفیق» در سیاهی اسیر طالبان بوده را بشمریم./ اما چه کسی می تواند لحظه های ٧٣٠ روز اسیری و ندیدن روز را تصور کند و چوب خط بکشد برای شان جز رفیق که هنوز بعد از بیست و چند سال زخم های کاری بر روی تنش مانده و هنوز وقتی شلوارش را بالا می زند تا جای ترکش روی پاهایش را نشان دهد، دستان درشت و مردانه اش می لرزند. چشم هایش هم انگار با نور آفتاب اخت نگرفته اند./ آخر این چشم ها دو سال تمام رنگ نور را ندیده اند و بعد از این همه سال هنوز ...
Click
To Read Full Article