نه انتحار، نه کامیکازه؛ شهادت در راه حقیقت
کجا و ذیل کدام نظام سیاسی و تربیتی می توان انسانی را دید که تیغ بر گلوی اوست، اما لبخند می زند و چشم هایش می درخشد؟ این تصویر، نه محصول لحظه ای هیجان است و نه برآمده از غریزه مرگ؛ اینجا با تیپی از انسان مواجه ایم که در سنت شیعی «شهید» نامیده می شود. نمونه عینی آن، محسن حججی است. حتی در درون جمهوری اسلامی نیز، این تیپ انسانی به صورت انبوه و تکرارشونده تنها در یک سازه ی نهادی امکان ظهور یافته و آن سازه، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بستر و جریان بسیجی آن است. اگر این نهاد تربیتی و معنایی وجود نداشت، جمهوری اسلامی نیز قادر نبود چنین انسان هایی ...
Click
To Read Full Article
