آداب دیپلماسی و چیرگی زبان حکمت
نامه نگاری سیاسی میان مقامات کشورها، آداب خود را دارد: نامه را مودبانه تقدیم طرف مقابل می کنند و منتظر جواب می مانند. اینکه یک مقام سیاسی، پیش از تحویل نامه به طرف مقابل، از موضع تحکم ادعا کند نامه ای را فرستاده و آن کشور باید خواست او را بپذیرد، خلاف عرف و آداب اولیه دیپلماتیک است. وقتی که دولتمرد آمریکایی نمی تواند حداقل آداب دیپلماتیک را درک کند، همین می شود که هنوز نامه وی به مقصد نرسیده، پاسخ رفتارش را دریافت می کند؛ آن هم با بی محلی تمام و حتی بدون اسم آوردن از نویسنده بی سروپای نامه: "اصرار برخی از دولت های قلدر برای مذاکره، به منظور ...
Click
To Read Full Article
