پایان عصر پدران معنوی
به نظر می رسد خاموشی دوران مرید و مرادی لزوما از سرِ نبودِ شخصیت های کاریزماتیک نباشد و بیشتر ناظر به دورانی است که حرف شخص دیگر محور تصمیم گیری مردم نیست و مردم اگر با دلایل واضح قانع به مشارکت سیاسی نشوند، خواه هریک از شخصیت ها و احزاب هرچه بگویند، وقعی به سخنان آنان نمی نهند./ روزگاری هر دو جناح سیاسی کشور دارای لیدر یا لیدرهای خاص خود بودند؛ به نحوی که با مرور رخدادهای سیاسی بعد از انقلاب به وضوح می توان دید که اگر اکبر هاشمی رفسنجانی در حزب جمهوری اسلامی نفوذ بسیار بالایی داشت و سعی می کرد با راست سنتی همراه باشد، از آن سو محمد موسوی ...
Click
To Read Full Article