تا طلاق نگرفتند، کتاب ننوشتند
طبق معمول هر کتاب را برمی داشتم؛ عنوان آن را نگاه می کردم؛ چند صفحه اول آنرا ورق می زدم و بعد با دستمال تمیزش می کردم. به تدریج توجهم به جمله های "تقدیم و تشکّری" جلب شد که نویسندگان در بالای صفحات نخست کتاب ها نوشته بودند. احساس کردم که در این خصوص دارم قاعده ای کشف می کنم. نمی گویم همۀ کتاب ها ولی حداقل در کتاب های کتابخانۀ من این طور بود. نویسندگانی که زن بودند به ندرت از همسر خود تشکر کرده و یا کتاب خود را به او تقدیم کرده بودند. در مقابل نویسندگان مرد غالباً از صبوری، همراهی و تحمّل همسرشان یا به تعبیر برخی از آنان از « بانوی سرایشان » ...
Click
To Read Full Article