جای خالی زندگی
سکوت، ویرانی، سکوت؛ صدایی از خانه ها به گوش نمی رسد. ساکنان خانه ها همین ها را به یادگار گذاشته اند؛ گویی شتاب داشته اند. هنوز چراغ هایشان سر طاقچه مانده و لباس هایشان بر دیوار و بند. در روستاهای گهزان، جعفرآباد، داوودخانه و دیگر روستاهای حوالی خلخال، نه زلزله ای آمده و نه جنگی رخ داده، اما همه شان رفته اند. یکی را سرمای سخت زمستان و نبودِ راه، فراری داده، یکی را خشکسالی و دیگری را وسوسه شهرنشینی. چندتایی هنوز مانده اند اما نصفه و نیمه زنده اند؛ همین چند ساعت برقشان را هم به شهر پیشکش می کنند و مانند بدویان آب را از چشمه می آورند. آنها که ...
Click
To Read Full Article