یادداشتی بر فلسفه دوستی بر پایه «چشمانت را ببند»/ در جست‌و‌جوی دوست
شرّ البلاد مکانٌ لا صدیق به/ بدترین سرزمین جایی است که در آن دوستی وجود ندارد. (المتنبی) شاید دوستی فراتر از آن باشد که تصورش را داشته باشیم، دوستی علی رغم این که با امر اخلاقی ملازم است و نورانیت در بطن آن نهفته است می تواند تاریکیِ مبهمی را هم در ذاتِ خود داشته باشد. دوستی همچون چاقوی دوپهلو می تواند همزمان نمادی از خیر و نیک خواهی از یک سو و از سوی دیگر نمادی از شرارت نیز باشد. دوستی را نمی توان فقط در چهارچوب هایی که از قبل فرض شده تصور کنیم و این تصوری که نشأت گرفته از پدیده های دیگر باشد را به مفهوم آن پیوند دهیم. چرا نباید مفاهیم و ...
Click
To Read Full Article
