واقع‌گرایی در فیلم «سامی» مثل «تفنگ چخوف»
حبیب باوی ساجد به صدای خارج از تصویر درجهت پیش بردن روایت خود تکیه می کند و بااین تکنیک مستند افکار سامی را درتجربه ای روانشناختی واکاوی و آشکار می سازد. سامی زندگی اش را وقف دخترش سعاد می کند، تا جایی که پشت خود و پشت اسبش «وَرده» را تکیه گاهی برای دخترش قرار می دهد تا در مسیرهای گِلی مدرسه روی آن بنشیند تا احساس ضعف و ناتوانی نکند. او و اسبش تبدیل به دو پایی می شوند که سعاد با آنها راه می رود و این گفتار، تصویری بشدت انسانی وشاعرانه در ذهن بیننده می آفریند./ سینماسینما - عدنان حسین احمد منتقد سینما از عراق نوشت: حبیب باوی ساجد، کارگردان ...
Click
To Read Full Article
