نگاهی به انیمشن ایرانی"در سایه سرو" برنده اسکار
یک کلبه ی گِلی است، یک قایق شکسته و گوشه ای کوچک از دریا، اما همین انگار تمام جهان را در خود دارد، تمام نابه سامانی ها و به سامانی ها، رنج ها و شفقت ها، از دست دادن ها و به دست آوردن ها./ شعر معروف مولاناست که می گوید، «تو آنی/ خود تو جان جهانی». خواستم بگویم جهانی هم که انیمیشن «در سایه سرو» برابرمان می گسترد، همین قدر خودبسنده است با دو کاراکتر ناخدای پیر و دختر جوانش که جان و مرکز این جهانند و یک نهنگ که موج ها در ساحل رهایش کرده اند. چقدر زبان محدود و ناتوان است وقتی مجبوریم که بگوییم اثر فاقد دیالوگ است. نه، چنین نیست، بلکه پر از حرف و ...
Click
To Read Full Article
