رد پای سیمای رنج بر پرده سینما
«سینمای ما چنانکه شایسته است به طبقه کارگر و زندگی کارگران نپرداخته، اما شریف ترین فیلم های ما فیلم هایی است که کارگر را دستمایه قصه خود قرار داده اند. سینمای ما همان طور که به کارگران نیاز دارد به کارگرانی هم محتاج است تا از طریق سینما بتوانند عدالت اجتماعی را فریاد بزنند و برای زندگی بهتر بجنگند.»/ روزنامه ایران در مطلبی نوشت: سینمای کارگری از آن دست مفاهیم مناقشه برانگیزی است که به صراحت نمی توان درباره آن حرف زد. به این معنا که چیزی به اسم ژانر کارگری نداریم و نمی توانیم داشته باشیم از این حیث که اساساً ژانر یک فرم و ساختار اجرایی است ...
Click
To Read Full Article
