دق‌الباب تهران
اگر پنجره را چشمِ خانه بدانیم، «در» یا به قول قدیمی ها «درب»، قلب آن است. همان نقطه ی ورود به جهانِ درونی آدم ها. شاید برای همین، کلمه ی «در» در ادبیات ما نیز پررنگ است؛ مثل همان جایی که مهدی اخوان ثالث می گوید: «سلامم را تو پاسخگوی، در بگشای...» یا «دق الباب کردن» که راهی است برای شروع ارتباط./ شکل درها، از سال های دور که شهر تهران دروازه داشت، تغییر کرده و حالا به درهای الکترونیکی رسیده ایم. اما هنوز هم وقتی در شهر قدم بزنید، درهای باقی مانده از سال های دور را خواهید دید. نگاهی کنیم به باقی مانده ی تاریخ در بعضی از محله های تهران. از سمت ...
Click
To Read Full Article
