تأملی بر فضای شنیداریِ «منطقه‌ی دلخواه»/ خارجِ قاب، کمی آن‌سوتر
«منطقه ی دلخواه» به جای به کاربردنِ تصویرِ جنایت هایی که بارها در فیلم های دیگر از زوایای گوناگون دیده ایم به صدا رو آورده است. فیلم انگار دربردارنده ی سندی صوتی ْ به جامانده از جنگ جهانی دوم است، که تازه منتشر شده. صداها به تصورات مان پروبالِ بیش تری می دهند: تصوراتی حزن انگیز، برآمده از طنینِ مکان ها و ضجه های بی شمار قربانیانی که خارج از دیدرسِ دوربین و ما هستند. در «منطقه ی دلخواه» صداهای خارجِ قاب اهمیت شان اگر بیش تر از صداهای داخلِ کادر نباشد، کم تر نیست. طوری که بدون توجه به آن ها، لحن و حتی ژانرِ فیلم به کل تغییر می کند: از فیلمی ...
Click
To Read Full Article
