بدرالزمان قریب بانوی زبان‌های خاموش
کسانی، چون محمد معین، احسان یارشاطر، پرویز ناتل خانلری، ابراهیم پورداود و بسیاری دیگر که بدرالزمان را به زبان های پهلوی، اوستا و فارسی باستان علاقه مند و درواقع او را بدرالزمان کردند. دانشجویی که در قصیده ای درباره دکتر مصدق محصور در خانه «ای روشنی دیده ایران چگونه ای/ تنها نشسته گوشه زندان چگونه ای» زخم های قلبش را سرود و نشان داد همان قدر به امروز کشورش می اندیشد که به عمق ریشه های تاریخی و فرهنگی این کشور و این راه را تا دهمین دهه زندگی اش ادامه داد./ بانو تنها بود، تنها زیست و تنها رفت. ٩١ سال تنهایی که با تحقیق و مطالعه و عشق به ایران ...
Click
To Read Full Article
