یک عکس یک روایت: بهروز وثوقی و فرامرز قریبیان در فیلم گوزن‌ها
آنچه گوزن ها را از دیگر فیلم های آن عصر متمایز می کند، فرم روایی و درون مایه انسانی اش است. این بار با دو قهرمان روبه رو هستیم؛ هر یک با زخم های خویش، هر یک با گذشته ای جدا، اما مقصدی مشترک. یکی نماد مبارزه و ایمان و دیگری مجسمه ای شکسته از رفاقت و فراموشی. داستان موازی این دو شخصیت با تم دوستی و وفاداری در هم می پیچد؛ دوستی که در برابر فروپاشی، راهی جز بیداری ندارد. گوزن ها نه فقط یک اثر سینمایی که نوعی ادبیات بصری است؛ تلخ، نجیب و عمیقاً انسانی./ در میان قاب های خاک گرفته تاریخ سینمای ایران، جایی هست برای فیلمی که نه تنها بر پرده نقره ای ...
Click
To Read Full Article
