وقتی شوفرهای تهرانی خواننده بودند
با عجین شدن خودرو در زندگی روزمره مردم و جمع شدن بساط درشکه چی ها از خیابان های تهران، اغلب راننده ها برای جلب مشتری بیشتر و بازارگرمی سعی می کردند از ترفندهای مختلفی استفاده کنند./ ، قدیم ها خودروها پخش صوت یا رادیو نداشتند؛ به همین دلیل اغلب راننده ها سعی می کردند با خوش وبش و نقل روایت های جالب به نحوی با مسافران ارتباط بگیرند تا اینکه به مرور زمان راننده ها یا شوفرهای خوش صدا شروع کردند به آوازخوانی در طول مسیر که در ماشین دودی هم انجام می شد. بنابراین خواندن تصنیف هایی کوچه بازاری مانند ترانه معروف «ماشین مشدی ممدلی، نه بوق داره نه ...
Click
To Read Full Article
