وداع با مردِ شادمان/یادداشتی از ناصر فکوهی
انسان شناس و استاد دانشگاه تهران در ایرنا نوشت : خسرویِ سال های دور، جوانی خوش رو است و شاد و خندان. برون آمده از خانواده ای که دوستش دارد. پدری که برای او الگویی از صداقت و ازخودگذشتگی است. با آرزوهایی که دیگران چندان آن ها را نمی فهمند./ خسرویِ آن سال ها باید هم چون پدر و سنت خانوادگی اش، پزشک شود: گوشی به گوش، دغدغه ی بیماران بر دل و جامۀ سپید و بیمارستان ها و شب های بی خوابی با صدای زنگ بیماران و دردهایی که از جان انسان ها به جانش می افتند؛ اما روزی، خسرو ِ آن سال ها، درون ابری از رؤیا فرو می رود و وقتی از آن بیرون می آید، نه پزشک که ...
Click
To Read Full Article