معمار خانه امید ۳۲۰۰ توانیاب
خبرنگار: ۷ ساله بود. هنوز یک شکم سیر در کوچه پسکوچه های کاهگلی و باصفای یزد بازی و جست وخیز نکرده بود که پدر و مادرش بار و بنه زندگی را جمع کردند و راهی تهران شدند./ پدرش معمار بود و مادرش خانه دار. پدر در ساخت حمام های بزرگ و عمومی تبحر داشت و از هنرش برای ساخت گرمابه در مناطق محروم استفاده می کرد و مادر همان اندک درآمدی را که از راه خیاطی به دست می آورد صرف سر و سامان دادن به جوان های کم بضاعت محله می کرد و این گونه بود که علی، عاشقی را از پدر و مادرش آموخت. متمول نبودند، اما آنقدری دستشان به دهانشان می رسید تا دستگیر دیگران باشند. آن ...
Click
To Read Full Article