مرد را «دردی» اگر باشد خوش است، یا «درمی»؟
مرد در دوران پیشامدرن با صفاتی شناخته می شد که نخست آن سختی و ستبری و نیز ستیزه جویی و در میان آتش رفتن است. نوعی نان و نام آوردن و از زخم ها دم نزدن و دگر چیزها ... انگار نمی برازید که مرد از درد بنالد و فغان کند یا گونه خیس و زبان به گله بگشاید./ - این روزها در گاهشمار میلادی روز آقایان رخ می نماید و نام های بر کاغذ تنها نشانه اند تا مهری و نیز یادی در خاطر آید که خاطره و نیز فراموشی برای آدم عقل دار و حافظه مند قاتل جان است و کره ی بر نان هم...تعریف مرد یا آقا سیر و نیز سیل سهماگینی را پس پشت نهاده است. نخست نبرد با پدیده ها، توان زنده ...
Click
To Read Full Article
