مرثیهای به زبان اشاره
یک شبستان کوچک در این امامزاده، محفل عده ای از عاشقان است. اینجا همه ناشنوا هستند. وقتی با دست هایشان حرف می زنند به حیاط خلوت دلشان راه پیدا می کنید. اینجا همه محو تماشای روبه رو هستند. مداح، روضه سالار شهیدان را می خواند و مترجم سعی دارد همه احساس مداح را در دست هایش بریزد. اینجا چشم ها، روضه را می شنوند و اشک می ریزند. در این هیئت یا حسین(ع) گفتن ها بدجور دل را می لرزاند. اینجا عشق یعنی فریاد شور و شعور حسینی، حتی در سکوت. عاشق که باشید عشق را بی صدا هم فریاد می کنید./ اتفاقی که در هیئت ناشنوایان می افتد متفاوت از آن چیزی است که در سایر ...
Click
To Read Full Article