فرهادیِ فردا کجاست؟
نشسته بودم آن بالا، پشت تریبون و به چهره هایشان نگاه می کردم. برخلاف تصورم، نه تنها در چشم هایشان نمی شد نیاز به تأیید از طرف مرا دید، بلکه بیش تر منتظر بودند ببینند این آدمی که حالا قرار است کارهایشان را داوری کند، چه جور آدمی است؟/ اصلاً به درد داوری می خورد یا نه؟ آن قدری بلد است که لیاقت داوری آثار آن ها را داشته باشد، یا برگزارکنندگان المپیاد در انتخاب داورها به اشتباه افتاده و فرد نامناسبی را برای این کار انتخاب کرده اند؟ هفتاد و چند صورت نوجوانانه، به من چشم دوخته بودند، اما نه برای یادگیری، که برای داوری درباره ی من. انگار این من ...
Click
To Read Full Article