عاشورا باز با سرخی لاله هایش بر سپیده صبح شکفت
شکوفا شد تا آزادی بر قامت سروها سبز شود و آزادگی در *اندیشه ها* ریشه دواند عاشورا پژواک آوای شرافتی است در دهلیز قلبهای اراسته با شجاعت و خردهای پرورش یافته در مکتب شریعت ... زیر سم ستوران پاره پاره شدن، کنار علقمه دست ها از دست دادن ... شلاق بیداد بر پیکر عزیزانت خوردن.. میان آتش خیمه ها امیدهایت سوختن... یا زیستن در منجلاب طمع پول و موقعیت و ریاست و در باتلاق ذلت زیستن...... ایستادن پای حق و حقیقت و عدالت ....یا گریز به هبوط حیاتی گذرا و با ذلت
Click
To Read Full Article
