سیره رسولالله (ص)؛ درود خدا بر او باد
پیامبر با وجود آن جایگاه الهی و پیوستگی با وحی، سخت خویشتن را مراقبت می کرد و نگران بود که مبادا شکرگزار نعمت های خداوندی نباشد و بیمناک بود که به خود واگذاشته شود. از امام صادق نقل شده است که شبی پیامبر در اتاق اُم سلمه بود. نیمه های شب اُم سلمه متوجه شد که پیامبر در بستر نیست. برخاست و در جست وجوی پیامبر برآمد. ناگاه او را در گوشه اتاق دید که ایستاده و دست هایش را به سوی آسمان گرفته و گریان می گوید: «بار خدایا! نیکی ها و بسامانی هایی را که ارزانی ام داشته ای هرگز از من باز مگیر! بار خدایا! هرگز مرا چشم بر هم زدنی به خودم وا مگذار!»./ سبک ...
Click
To Read Full Article