روایتِ «عبدالله مستوفی» از شیوع یک بیماری مسری در دوران قاجار
نخستین باری که در «شرح زندگانی من» به «وبا» برمی خوریم، صفحه ۶۸۵ جلد اول است که عبدالله مستوفی ذیل عنوان «فرار ما از وبای ۱۳۱۰ تهران»، از ماجرای وبای سال ۱۲۶۷ شمسی می گوید. روایت او چنین آغاز می شود: «تا قبل از۱۲۹۰ (در کتاب به اشتباه، ۱۳۹۰ تایپ شده)، هرچندسال یک بار، مرض مسری وبا به تهران و سایر ولایات ایران می آمد، ولی بیست سالی بود که این مرض به کشور ما نیامده و مردم فراموشش کرده بودند. در این سال، در اواخر ماه شوال، این مرض از هندوستان و افغانستان به سرحد خراسان رسید. ماه ذی الحجه را صرف رسیدن به تهران کرده، از ۵ محرم مبتلای به آن در ...
Click
To Read Full Article