«دایناسور»؛ فسیل تازه سینمای ایران یا آینده‌ای که در حال بلعیده‌شدن است
حضور بازیگری چون پژمان جمشیدی در نقش اصلی، نمونه ای روشن از سلطه گیشه بر انتخاب های هنری است. او صرفاً به این دلیل انتخاب شده که «می فروشد»/ فیلم دایناسور ساخته مسعود اطیابی را نمی توان تنها یک تجربه سینمایی شکست خورده دانست. از ۱۰ منظر به همین موضوع می پرازیم:/ این فیلم نشانه ای از بحرانی عمیق تر است؛ بحرانی که ریشه در رابطه نابرابر میان «سینما به عنوان هنر» و «سینما به عنوان صنعت» در ایران دارد. وقتی کمدی های بازاری جای روایت های اجتماعی و خلاقانه را می گیرند، حاصل چیزی جز محصولاتی سطحی و کوتاه عمر نیست که بیش از آنکه به ارتقای فرهنگ ...
Click
To Read Full Article
