خانه آسیه آلونک بود نه بهشت شداد
روزگار برای دارها، سخت می گذرد چه برسد به ندارها. چه برسد به امثال آسیه که تنها دلخوشی شان همان سقف نیم بند خانه کوچک شان است./ آلونک را می سازند تا فقط شب جایی برای ماندن داشته باشند تا روز از هُرم گرما در امان باشند. آلونک را می سازند تا از سرما یخ نزنند یا زیر باران مثل موش آب کشیده نشوند. این یعنی آنهایی که آلونک نشین هستند، مالی ندارند تا با آن برای خود خانه بسازند یا حتی اجازه کنند. آنها زمینی را پیدا کرده اند، چند آجر روی آجر گذاشته اند تا به اصطلاح خانه داشته باشند تا زنده بمانند. آسیه پناهی زن ۵۵ ساله کرمانشاهی که قربانی خرابی ...
Click
To Read Full Article