جهان کتاب شماره ۶ و ۸ سال نودو هفت منتشر شد
این شماره با نامه ای از پرویز دوائی آغاز می شود: بر بال بادها. خاطره ای است از سیر آفاق نویسنده، در کودکی و بالای پشت بام خانه، با آینه و کتاب و پاکت تخمه سیاه… از دوردست آسمان آن صدای خُرخُر آشنا بلند بود. سر را بلند و کف دست را سایبان چشم ها می کردم و نگاه را در آسمان چرخ می دادم. طیّاره های قشنگ نقره ای دوباله از حالا توی آسمان پراکنده شده بودند، مثل کبوترهای سفیدی که بعضی ها از سرصبح هوا می کردند، می پریدند و پشتک و وارو می زدند که دل آدم فرومی ریخت، و زیر بالشان یک لحظه برق می زد... د. طیّاره در آن دوره معنی ساده اش، به شکل آرزوی ... ...
Click
To Read Full Article