ترانه تنهایی/ نگاهی به فیلم «عامه پسند»
آنچه نام سهیل بیرقی را در یک دهه اخیر سر زبان انداخته، آثاری است که با نزدیک شدن به دوایر ملتهب و پرداختن به مسائل خاص اجتماعی، ساخته شده اند. فیلم های او، در سینمای اجتماعی اغلب بی رمقِ این سال ها، تماشایی و با طراوتند. در «من»، جهانی که فیلمساز خلق می کند، با همه ابهام هایش پذیرفتنی و جذاب است. به ویژه رابطه لیلا حاتمی که شخصیتی تازه از یک خلافکار زبده باهوش ارائه داده و امیر جدیدی در نقش مامور که با پرسونای آشنا و تکراری چنین شخصیت هایی فاصله دارد. «من» به عنوان نخستین فیلم کارگردان جوانی که سالها سابقه دستیاری داشت، بسیار امیدوار کننده ...
Click
To Read Full Article