تحلیلی بر فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» ساخته وحید جلیلوند
صحنه کالبدشکافی مجدد پسر موسی (نویدمحمدزاده) که نبش قبرش کرده بودند دقیقاً مانند صحنه فیلم روزی روزگاری آناتولی است. و این گفتمان خشونت و نئورئالیسم و گداگرافی و فقر و… قطعاً برای جشنواره های خارج که دنبال بدنام کردن و زشت نشان دادن ایران و منطقه هستند، خوشایند است./ به مانند فیلم قبلی «جلیلوند»، پدیده جشنواره ای یأس و ناامیدی است؛ زمان و مکان این بار مُهر بدون تاریخ و امضا خورده تا یک خراب شهری با انسان های افسرده نشان دهد. بحثی بر سر جایزه گرفتن در جشنواره جهانی نیست بلکه مشکل اصلی، نداشتن اشتراکات انسانی این مدل از فیلم ها برای مخاطب ...
Click
To Read Full Article