برای منوچهر عسگری نسب که شرف به جاه نفروخت و جلال را معنای جلیلی بخشید
رفتن عزیزم خسرو سینایی این مهربان ترین استاد، غفلتم را دامن زد و فراموشی ام داد که ۲۱ مرداد سال روز پرواز منوچهر عسگری نسب نازنین است. دوست استادی که حضورش جلال زندگی من بود و هست و با او بودن هر اندازه کوتاه، بر اعتبار و احترام زندگی ناچیز من افزود. و این که به شوق انقلاب تحصیل دکتری سینما در آمریکا را نصفه نیمه رها کرده به ایران آمده بود تا مگر آن پیرمرد نهالش را بهتر بارور کند. عجب نهالی! و عجب رشد ویرانگری که آن نهال داشت. یاد ساعدی بخیر و نمایش «چوب به دست های ورزیل» اش. در آن اوایل مثل خیلی های دیگر می اندیشید که علی آباد هم شهریست، ...
Click
To Read Full Article