یادداشت فرزاد ادیبی درباره زلزله اخیر
این ناله ی زنی که در گوشم و تا عمق جانم پیچیده و چنگ می زند به قلبم و روحم را می خراشد و اشکی که نمی گذارد صفحه را ببینم تا بنویسم و دردی که می پیچد از جان زمین تا روح مردمم و من و ما؟... چه می توان کرد؟ چه می توان گفت؟ جان رفته ی کودک را چه کسی به کودک و کودک را به مادرش باز می تواند گرداند؟ از زمانی که خبر را شنیدم، می دانستم این زمین آبستن حادثه می بلعد. بسیار بلعیده و حرص بلعیدن دارد بسیارتر. دست به قلم می برم برای کشیدن طرحی. شاید برای ادای دین و شاید به احترام رفتگان و شاید برای تسکین دل خودم دست به قلم می برم و اتود می کنم برای چشم ...
Click
To Read Full Article