شاهنامه زبان فارسی را استوارتر کرد
شاهنامه را به زبان پاک و ناب فارسی نمی سرود این زبان به یغما می رفت و هیچ گاه از دوران افول خود بیرون نمی آمد. در دوره ای از تاریخ مردم در هر گوشه ای از کشور به گویش های محلی خودشان صحبت می کردند و فارسی، زبان رسمی کشور نبود. فریدون جنیدی- اسطوره شناس، کارشناس زبان های باستانی و شاهنامه پژوه- در این باره به درنگ می گوید:«در ایران پس از اسلام همه نظر بر این داشتند که فرهنگ خودشان را معرفی کنند اما بلندترین بانگ از خراسان بلند شد و آن صدای فردوسی در اش بود. بی شک شنیدن این بانگ بلند از سوی مردمی که هزاران سال با اندیشه های بلند و فرهنگ کهن و ...
Click
To Read Full Article