تن بیمار و بیمارِ بی‌تن/ بیمار به مثابه پول، بیمار همچون عدد
در گوشه ای نشسته بودم و به چهره های رنگ پریده نگاه می کردم؛ انگار همه عدد بودند، رقم هایی در دفتر حسابداریِ درمان... آنچه در زیرزمین آن مرکز می گذشت، تنها یک رخداد پزشکی نبود؛ بلکه تمثیلی از فروپاشی همبستگی اجتماعی بود./ صبح زود، با نسخه ای در دست و اضطرابی در دل، وارد یکی از معروف ترین مراکز اسکن هسته ای در شمال تهران شدم. جایی که قرار بود بدنم را با مواد رادیواکتیو به تصویر بکشند تا قلبم را ببینند. اما چیزی که در نخستین لحظه دیدم نه علم و نظم که ازدحامی بود در یک زیرزمین تنگ و دالانی شکل؛ راهرویی کمتر از یک و نیم متر عرض داشت، بدون نور ...
Click
To Read Full Article
