آسمان بیستاره، زمین پر ستاره
هر بچه ای باید توی آسمان ستاره ی خودش را داشته باشد. این را از برنامه ی کودک یاد گرفته بودم. من هم بچه بودم، ولی ستاره ای نداشتم. آسمان کرمانشاه یک ستاره بیش تر نداشت. اگر آن را برمی داشتم، ستاره ای برای بقیه ی بچه ها نمی ماند. نمی فهمیدم چرا می گویند آسمان پرستاره./ یک شب با پدرم توی خیابان بودیم و برق رفت. بابا به آسمان اشاره کرد، چشم هایم را از نردبان دست بابا بالا کشیدم؛ آن همه ذره ی ریز و درشت درخشان! بابا می گفت آن که شبیه ابر است، کهکشان است! مجموعه ی آن چند ستاره، شکارچی نام دارند. آن طرف هم خوشه ی پروین. حیرت زده بودم. نورشهر یا ...
Click
To Read Full Article